هوش مصنوعی: این متن شعری است که به توصیف زیبایی، لطف و عظمت یک شخصیت یا معشوق می‌پردازد. شاعر از زیبایی‌های بی‌حد و حصر و ویژگی‌های منحصر به فرد این شخصیت سخن می‌گوید و در بیان آن درمانده است. او از تشبیه‌های مختلف مانند دریا، خورشید و سرو برای توصیف این زیبایی استفاده می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عرفانی و ادبی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، درک برخی از تشبیه‌ها و استعاره‌های عمیق نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۴۸۳

عجب رعنا و زیبایی، چه گویم؟
عجایب ترک یغمایی چه گویم؟

عجب حسن و عجب لطفی! عجب جان!
عجب تر از عجب هایی چه گویم؟

ترا از حد گذشت این لطف و احسان
دگر در حسن و زیبایی چه گویم؟

گواهی میدهد خلق دو عالم
که اندر حسن یکتایی چه گویم؟

تو در بستان جان سرو روانی
نه با مایی، نه بی مایی، چه گویم؟

دو عالم فی المثل چون یک قصیده است
تو آن شه بیت غرایی چه گویم؟

تو دریایی و من دریایی تو
ازین دریا و دریایی چه گویم؟

بسودای تو شد جانها سرافراز
ازین سودا و سودایی چه گویم؟

قرین ظلمتست این جان قاسم
تو خورشید دلارایی، چه گویم؟
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۸۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۸۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.