هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی، بیانگر عشق عمیق و پرستش معشوق است. شاعر از عشق به عنوان نیرویی فراگیر در تمام ذرات جهان یاد می‌کند و از معشوق می‌خواهد که به او پناه دهد و نگاهش را از او برنگرداند. همچنین، شاعر خود را اهل مناجات و خرابات معرفی می‌کند و از لطف و جمال معشوق سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن برای سنین پایین ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای عرفانی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۵۵۷

ما داغ آرزوی تو داریم بر جبین
ما در هوای عشق تو داریم عقل و دین

هرجا که هست بنده عشقیم، لایزال
دل را نگاه دار، تو ای شاه راستین

ما را پناه بخش باین عشق چاره ساز
یا رب بحق حرمت مردان راهبین

بی عشق نیست جمله ذرات کاینات
هرجا که هست شیوه عشقست در کمین

در ظل عشق باش، بهرجا که می روی
از عشق وا ممان، که ضلالی بود مبین

ما بوده ایم اهل مناجات را امان
ما بوده ایم اهل خرابات را امین

هرجا که بوده ایم همه فاش دیده ایم
عکس جمال روی تو در لعبتان چین

آنجا که آفتاب جمال تو شعله زد
ما را بپیش روی تو روییست بر زمین

آخر ز روی لطف نظر کن بحال ما
قاسم ز خرمن تو گداییست خوشه چین
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۵۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۵۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.