هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی بیانگر عشق عمیق و وابستگی شاعر به معشوق است که در همه چیز حضور دارد و تنها پناهگاه شاعر محسوب می‌شود. شاعر معشوق را به عنوان کاشف رازها، تماشاگر و تماشا، و تنها وجود حقیقی در جهان توصیف می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد و نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه برای درک کامل معانی دارد.

شمارهٔ ۵۶۷

دل شوریده را تمنا تو
در سرم مایهای سودا تو

صورت کون چون معماییست
کاشف سر این معما تو

در تماشای صورت و معنی
هم تماشاگر و تماشا تو

هرچه دیدیم در جهان کم و بیش
همه «لا» بوده اند، الا تو

هرکجا در زمانه غوغاییست
همه سر فتنهای غوغا تو

هر کرا قبله ای بود بیقین
عشق را قبله و مصلا تو

حکم تو منع فتنه فرماید
پس کنی فتنها بعمدا تو

قاسمی از در تو در تو گریخت
که مفر هم تویی و ملجا تو
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۶۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۶۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.