هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و ستایش‌آمیز، به زیبایی‌ها و محاسن معشوق اشاره دارد و تأثیر عمیق او بر دل و جان شاعر را توصیف می‌کند. شاعر از جمال، لطف و ملاحت معشوق سخن می‌گوید و حیرت خود را در برابر زیبایی‌های او بیان می‌کند. همچنین، شعر به تأثیر تبسم معشوق بر دل شاعر و فداکاری او برای معشوق اشاره دارد.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و احساسی است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۶۵۵

تو مرهم دل ریشی و راحت جانی
دوای درد دل بیدلان نکو دانی

کمال حسن ترا گر بصد زبان گویم
بحسن و لطف و ملاحت هزار چندانی

در آن زمان که براندازی از جمال نقاب
نصیب جان و خرد حیرتست و حیرانی

بگوش جمله جهان ذکر خویشتن شنوی
بصد هزار زبان مدح خویشتن خوانی

تبسم تو دلم را بسوخت و گریان ساخت
ترا طراوت بادا! که نار خندانی

توان شنید، اگر عاشقی، بگوش روان
میان مجلس رندان خروش سبحانی

هزار جان و دل قاسمی فدای تو باد!
که شمع مجلس انسی و نور اعیانی
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۵۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۵۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.