هوش مصنوعی: این متن یک شعر عرفانی و عاشقانه است که در آن شاعر به ستایش معشوق الهی می‌پردازد. او معشوق را محبوب جانی، چراغ هدایت، سلطان وجود و ساقی حقیقت توصیف می‌کند و از عشق به او به عنوان عاملی که همه چیز را فراموش می‌کند، یاد می‌کند. همچنین، شاعر به مفاهیم عمیق عرفانی مانند شریعت، طریقت و حقیقت اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، استفاده از اصطلاحات تخصصی عرفانی ممکن است برای گروه‌های سنی پایین نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۶۵۴

تو محبوب جانی و جان جهانی
فدای تو صد عمر و صد زندگانی

بنور هدایت چراغ زمینی
برفعت فزون تر ز هفت آسمانی

علیه الصلوتی، علیه السلامی
امین زمینی، امان زمانی

تو سلطان جودی و شاه وجودی
بنور جبین رهبر کاروانی

چو شوق تو دیدم فراموش کردم
جمال جوانی، سماع اغانی

تو ساقی حقی، که جان و جهانرا
ز فیض تو باشد شراب مغانی

ز سیر و سلوک تو جبریل واماند
که با تو نیارد کسی هم عنانی

امانت دیاری، شریعت دثاری
طریقت تو داری، حقیقت تو دانی

شریعت چه گوید؟ حقیقت چه جوید؟
«معانی المبادی »، «مبادی المعانی »

جمیلی، جزیلی، کریمی، کفیلی
ترا قاسمی بنده جاودانی
وزن: مفتعلن فاعلات مفتعلن فع (منسرح مثمن مطوی منحور)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۵۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۵۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.