هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عارفانه، ستایشی از معشوق است که با توصیف‌های اغراق‌آمیز و استعاره‌های زیبا، محبوب را به عنوان موجودی بی‌نظیر و فراتر از وصف نشان می‌دهد. شاعر از جمال و لطف معشوق سخن می‌گوید و خود را اسیر محبت او می‌داند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عرفانی و عاشقانه پیچیده‌ای است که درک آن برای کودکان و نوجوانان کم‌سال دشوار است. همچنین، استفاده از استعاره‌های عمیق و واژگان ادبی بالا، مناسب مخاطبان با سطح درک و تجربه بیشتر می‌باشد.

شمارهٔ ۶۶۲

هله ای دوست، چه گویم؟ که تو محبوب جهانی
همه سعدی و سعادت، همه لطفی، همه جانی

بتو چشمم شده روشن، بتو کویم شده گلشن
همه فتحی و فتوحی، همه امنی امانی

به چه وصفت کنم، ای جان؟ که تو از وصف برونی
تو بصیر همه بینی و خبیر همه دانی

قدرش را نتوان یافت، که مقدور ضعیفی
قدمش را نشناسی، که اسیر حدثانی

ز جمال تو مطرا، همه اعیان، همه اکوان
ز جبین تو هویدا اثر «سبع مثانی »

بخدا، خاک درت را بدو عالم نفروشم
اگرم پیش بخوانی وگر از پیش برانی

دل قاسم ز شراب تو خرابست، چه گویم؟
هم از آن جودت باده، هم ازان لطف اوانی
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلاتن (رمل مثمن مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۶۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۶۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.