فداک عقلی و روحی، که راحت جانی
مرا بدرد سپاری و عین درمانی

ز پا فتاده ام، از دست رفته، دستم گیر
نگویمت: بچه غایت، چنانکه می دانی

شکیب نیست مرا از تو یک زمان، ای دوست
که شمع مجلس انسی و نور اعیانی

مقررست و معین که: هیچ نتوان یافت
طریق راه خدا را بفکر شیطانی

علی الدوام بگوش دلم رسد ز درون
صفیر بانگ «اناالحق » خروش «سبحانی »!

میان جبه و دستار غیر عاشق نیست
حدیث «لیس » که «فی جبتی » همی خوانی

ز ذره باز نگویی که نور خورشیدی
حدیث چشمه نگویی که بحر عمانی

میان مرده دلان روز چند می بودم
ز دوست زنده شدم، «الحبیب احیانی »

یقین که قاسمی اندر رحیل همراهست
در آن زمان که بکوبند کوس سلطانی