فسونی خوانده چشمت شیشه ها را
که نرگسدان کند اندیشه ها را

خدایا وحشیان را رام ما کن
نخستین این تغافل پیشه ها را

مه نو در شفق خوش می نماید
به طاق ابرویش نه شیشه ها را

هر آهی بلبلی یا باغبانی
غمش گلزارکرد اندیشه ها را

نظر هر چند دهقان حریصی است
نفس از دل برآرد ریشه ها

اسیر از چشم آهو می گریزد
به شیران تنگ دارد بیشه ها را