هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی است که به موضوعاتی مانند وحدت وجود، عشق الهی، توکل و صبر در برابر سختی‌ها می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویر نمادین مانند کعبه و بتخانه، آیینه و حیرانی، به بیان تجربیات عرفانی خود می‌پردازد و بر این نکته تأکید دارد که گاه دوری و ناامیدی به وصال و امید منجر می‌شود.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر دشوار خواهد بود. همچنین، استفاده از نمادها و استعاره‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۹۳

جذبه ها زین کوشش بی بال و پر دیدیم ما
کعبه و بتخانه را در یک سفر دیدیم ما

هجر ما آیینه وصل است و بعد آیین قرب
هر قدر شد دور آن را بیشتر دیدیم ما

از غبار ما بهار چشم حیران می چکد
فیض ها از همت اهل نظر دیدیم ما

وسعت جولان موری نیست در زیر فلک
عرصه کون و مکان را مختصر دیدیم ما

اشک ما آیینه می کارد به هر جا می رود
هر چه دیدیم از دل صاحب نظر دیدیم ما

هر قدر در پرده بودی هر قدر پنهان شدی
بیشتر از بیشتر از بیشتر دیدیم ما

چون توکل خضر ره شد کاهلی ها سرعت است
منزل مقصود بی عزم سفر دیدیم ما

امتیاز قدر بیقدری فزون است از قیاس
ذره را از آسمانها بیشتر دیدیم ما

هر کجا وحدت بهار جوش یکرنگی نمود
آتش یاقوت در آب گهر دیدیم ما

نا امیدی سر به سر امید شد آخر اسیر
عاقبت زین نخل بیحاصل ثمر دیدیم ما
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.