۱۳۳ بار خوانده شده

شمارهٔ ۹۹

ز عندلیب چه پرسی نشان خانه ما
که پی نبرده صبا هم به آشیانه ما

نهاده بر لب ما عشق مهر خاموشی
که گوش کس نکند نوبر ترانه ما

بهار رفت و نچیدیم جز گل حسرت
ز آب گریه مگر سبز گشت دانه ما

ز بهر گمشدگان دگر صبا نگذاشت
دلیل بادیه خاکستر نشانه ما
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.