هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات عمیق و متناقض انسان می‌پردازد. شاعر از دل‌های شکننده ولی غیور، ناتوانی در درک رمز و رازهای وجود، و مقاومت در برابر ناامیدی سخن می‌گوید. با استفاده از استعاره‌های زیبا مانند 'شیشه' و 'تیشه'، تضاد بین ظاهر ضعیف و باطن قوی را نشان می‌دهد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و اشارات نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارند تا به‌طور کامل درک شوند.

شمارهٔ ۹۸

چه غم دارد دل از اندیشه ما
نظر از سنگ دارد شیشه ما

چه شد گر بیستون الماس باشد
بود لخت دل ما تیشه ما

نمی دانیم رمز لن ترانی
چه می گوید تغافل پیشه ما

به صورت مور (و) در معنی چو شیریم
نیستان ناله ها دل بیشه ما

چه شد نازکدلی اما غیوری
گدازد سنگها را شیشه ما

چه شد گر صورت از معنی ندانیم
سراسر حیرت است اندیشه ما

نمی ترسم اسیر از صرصر یأس
سرشک آمیخت در خون ریشه ما
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.