۱۴۸ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۱۴

دل آیینه خانه زنبور
دیده سوی دلم نهانی ها

شیشه ام از نگاه می شکند
کرده ام یاد سخت جانی ها

بلبلم نغمه سنج حیرانی
دیده گلزار بیزبانی ها

حسن سیر بهار تنهایی است
ما و مجنون و سرگرانی ها

جلوه در پای جلوه می ریزد
سرو می ماند از روانی ها

اینقدر شوخی اینقدر تمکین
مردم از دست پاسبانی ها
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.