هوش مصنوعی:
این متن بهار را با نوشیدن شراب و بوی گل‌ها توصیف می‌کند و به احساسات عمیق و فراموشی‌های ناشی از آن می‌پردازد. شاعر از خاموشی‌ها، فراموشی‌ها و دردهای از یاد رفته سخن می‌گوید و به تأثیرات این حالات اشاره می‌کند.
رده سنی:
18+
اشاره به مصرف شراب و مفاهیم عرفانی پیچیده که برای درک کامل نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد.
شمارهٔ ۱۱۳
خوش بهاری است قدح نوشی ها
بوی گل نشئه بیهوشی ها
گریه کی فرصت حیرت می داد
می شمردم به تو خاموشی ها
لب گشودم سخن از یادم رفت
چه بهشتی است فراموشی ها
چقدر درد دل از یادم رفت
حاصلی داشت فراموشی ها
بوی گل نشئه بیهوشی ها
گریه کی فرصت حیرت می داد
می شمردم به تو خاموشی ها
لب گشودم سخن از یادم رفت
چه بهشتی است فراموشی ها
چقدر درد دل از یادم رفت
حاصلی داشت فراموشی ها
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مسدس مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
