۱۳۰ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۲۶

مست نازی نتوان گفت که ما را دریاب
سوی خود بین و دل اهل وفا را دریاب

هر نسیمی که وزد نامه فارغبالی است
خار صحرای جنون باش و هوا را دریاب

این خزانی است که از رشحه گل بسیار است؟
تا به کف آینه داری دل ما را دریاب

آه سرد از تو چه پنهان نفس سوخته است
یک ره این شعله خاشاک نما را دریاب
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.