هوش مصنوعی: این متن شعری است که از غم و اندوه، عشق ناکام و ناامیدی سخن می‌گوید. شاعر از دل‌تنگی، ناله‌های شکسته و دنیای پر از رنج می‌گوید، اما در عین حال اشاره‌ای به امید و وفاداری نیز دارد. تصاویری مانند «جام هوا پر است» و «پیمانه ام ز شبنم باغ وفا پر است» تضاد بین یأس و امید را نشان می‌دهد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عاطفی عمیق و پیچیده مانند غم، ناامیدی و عشق است که درک آن‌ها برای مخاطبان جوان‌تر دشوار بوده و ممکن است برای آن‌ها سنگین باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۱۷۱

تنگ غم تو خانه دل از هوا پر است
لب از ترانه خالی و گوش از نوا پر است

در دام شکوه ناله شکستن چه لازم است
دنیا فراخ و سلسله بسیار و جا پر است

از خاطرش اراده نظاره برده ایم
آیینه داغ شو که دل او ز ما پر است

جوش بهار گردش چشم سیاه کیست
صد شیشه گشت خالی و جام هوا پر است

بی خون من بهار ستم گل نمی کند
پیمانه ام ز شبنم باغ وفا پر است
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.