نکنی صید یقینی به گمانی که تو راست
همت ما نکشد سست کمانی که تو راست

نیستی دشمن و اندیشه دشمن داری
گرگ را صید تو کرده است شبانی که تو راست

خاک و افلاک ز یک سلسله برخاسته اند
پود خورشید بود تار کمانی که تو راست

خصمی خسته دلان شیشه به خارا زدن است
تیر را نرم کند سخت نشانی که تو راست

خورد خون من و بیدرد نوازی آموخت
چون نتازد نگه قاعده دانی که تو راست

گلت از خون من ساده ضمیر است بهار
می نماید ز جبین راز نهانی که تو راست

سفر طول امل خضر سبک پی چه کند
بلد راه تو بس خواب گرانی که تو راست

حیرت آیین شده زین خوش غزل صایب اسیر
بلبل باغ گل از ناله فشانی که تو راست

«اسیر شهرستانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir