هوش مصنوعی: این شعر از وحشی بافقی، شاعر ایرانی، به بیان احساسات عاشقانه و دردهای دل‌شکسته می‌پردازد. شاعر از عشق، وفاداری، حسرت و دیوانگی دل سخن می‌گوید و با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند «چشم غزال» و «پریخانه دل»، حالات روحی و عاطفی خود را به تصویر می‌کشد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات به سطحی از بلوغ فکری نیاز دارند تا به درستی درک شوند.

شمارهٔ ۲۱۲

شوخیش بسکه وحشی افسانه دل است
در دیده می نشیند و بیگانه دل است

اهل وفا ز دیدن هم گشته اند مست
رنگ شکسته باده پیمانه دل است

عمرش به عذر خواهی مهر و وفا گذشت
عاشق خجل ز تربیت دانه دل است

وحشی نگاهی از در و دیوار می چکد
چشم غزال روزن ویرانه دل است

از خاکروبیش به نوا می توان رسید
گوهر غبار گوشه ویرانه دل است

آهو نظر ز تربت دیوانه دیده است
معلوم می شود که پریخانه دل است

دارد حیا اسیر تو را در لباس عقل
عمری است کز نگاه تو دیوانه دل است
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۱۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.