هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عارفانه است که در آن شاعر از رابطه‌ی عمیق بین دل و غم، عشق پاک، تغافل و نگاه معشوق سخن می‌گوید. همچنین، به مفاهیمی مانند الفت، تقصیر، خواب و بیداری، و جلوه‌های رحمت الهی اشاره دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات شاعرانه ممکن است برای خوانندگان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۲۱۳

مپرس غم ز برای چه آشنای دل است
دل از برای غم است و غم از برای دل است

ز عشق پاک نظر دیده ای چه می دانی
تغافل تو همه از کرشمه های دل است

ز آشنایی الفت کناره ای داری
شنیده ا م گل تقصیر خونبهای دل است

به خواب شام سیه روز عید می بیند
از اینکه چشم سیاه تو آشنای دل است

به شوخی خم طرار طره ای نازم
که عقد بند دل است و گره گشای دل است

نگاه آنچه نفهمیده آشنایی ما
تغافل آنچه ندانسته مدعای دل است

قیامت خرد آشوب جلوه رحمی کن
اسیر را به خرام تو مدعای دل است
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۱۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.