هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که در آن شاعر از دل، محبت و هیاهوی درونی سخن میگوید. او از نازکی دل خود، تأثیر محبت در آراستن زندگی و اسارت در عشق میسراید.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه موجود در متن ممکن است برای مخاطبان کمسنوسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه برای درک بهتر دارند.
شمارهٔ ۲۱۴
هر کجا موج هیاهوی دل است
تا نفس پر می کشد بوی دل است
می توان کردن دل خود را نگاه
خوی من نازکتر از خوی دل است
گر محبت گلشن آرایی کند
سلسبیلش موجه جوی دل است
پایمال فوج مژگان گشتم آه
گرد من محو تکاپوی دل است
هرکجا می می کشد بیخود اسیر
ساغرش لبریز از هوی دل است
تا نفس پر می کشد بوی دل است
می توان کردن دل خود را نگاه
خوی من نازکتر از خوی دل است
گر محبت گلشن آرایی کند
سلسبیلش موجه جوی دل است
پایمال فوج مژگان گشتم آه
گرد من محو تکاپوی دل است
هرکجا می می کشد بیخود اسیر
ساغرش لبریز از هوی دل است
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مسدس مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۱۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.