هوش مصنوعی: این شعر با تصاویر شاعرانه و استعاره‌های زیبا، عشق و زیبایی را توصیف می‌کند. شاعر از گل‌ها به عنوان نماد عشق، آرامش و زیبایی استفاده کرده و به رابطه‌ی عاشقانه و تأثیر آن بر جهان اطراف اشاره دارد. همچنین، مفاهیمی مانند رنج، فداکاری و امید نیز در آن دیده می‌شود.
رده سنی: 15+ این شعر به دلیل استفاده از استعاره‌های پیچیده و مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی، برای مخاطبان نوجوان و بزرگسال مناسب است. درک کامل آن نیاز به تجربه‌ی ادبی و شناخت از شعر کلاسیک دارد.

شمارهٔ ۲۱۸

از نگاهش خلد ایما پر گل است
از رخش باغ تماشا پر گل است

خواب آسایش به چشم ما کند
خار دارد نقش دنیا پرگل است

با خیال او سفرها کرده ایم
عالم از نقش پی ما پر گل است

دامن قاتل نگیرد خون ما
کی شود پژمرده هر جا پرگل است

نسبتی دارد گهر با اشک ما
از صدف آغوش دریا پرگل است

مزد خوی نازک سنگین دلان
از شرر دامان خارا پر گل است

سوختیم از گرمی خوی کسی
دامن خاکستر ما پرگل است

دیده گرد ترکتازش را شفق
از زمینها آسمانها پر گل است

از گل خمیازه آغوش او
جیب و آغوش کمانها پر گل است

نیست یک سنگ از برای شیشه ای
از سرشکم کوه و صحرا پر گل است

شکوه خون گرید ز دست ما اسیر
روزگار از قصه ما پر گل است
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۱۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۱۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.