۱۳۰ بار خوانده شده

شمارهٔ ۳۱۰

هر غنچه نشکفته نظر باز نگاهی است
هر لاله دلسوخته سرچشمه آهی است

بتخانه به رنگینی صحرای جنون نیست
هر سایه خاری شکن طرف کلاهی است

سامان وطن در گرو برگ سفر کن
مگذار به جا شعله صفت گر همه آهی است

از همرهی گریه چه خونها که نخوردیم
هر نقش قدم در ره این قافله چاهی است
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۰۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.