هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی، با تصاویر زیبا و استعاره‌های غنی، شوق و عشق را به طبیعت و معشوق پیوند می‌زند. شاعر از عناصر طبیعی مانند گل، بلبل، خورشید و باد صبا برای بیان احساسات عمیق خود استفاده می‌کند و در نهایت، عشق را به عنوان پاسخ اصلی همه پرسش‌ها معرفی می‌کند.
رده سنی: 15+ مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه، همراه با استفاده از استعاره‌های پیچیده، برای درک کامل نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی بیشتری دارد. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند با این مضامین ارتباط برقرار کنند.

شمارهٔ ۳۳۶

بوی چمن ز خانه به دوشان شوق کیست
گل دسته بند خار بیابان شوق کیست

خورشید سایه پرور گلزار شرم او
مه در حجاب سایه دامان شوق کیست

بلبل شده است شوخی پروانه در چمن
رنگین شرار گرمی جولان شوق کیست

از دست دامنش مگذارید گلرخان
آیینه خانه زاد گلستان شوق کیست

گل ریخت نقل شبنم و شاخ نبات شد
باد صبا طفیلی مهمان شوق کیست

جوید صبا جواهر و سازد معاش خویش
گلزار خاکروبه ایوان شوق کیست

صید هوا به دام غباری نمی کند
پرواز دل به بال پریشان شوق کیست

حیرت بهار آبله پایان جستجو
طوفان اشک ریگ بیابان شوق کیست

یاران جواب مسئله ما محبت است
عالم تمام زنده به ایمان شوق کیست

همچون غبار می بردم خواب در سفر
آسودگی نسیم بیابان شوق کیست
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۳۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۳۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.