هوش مصنوعی: این متن شعری است که از عناصر طبیعت مانند بلبل، گل، پروانه و گلاب برای بیان احساسات عمیق انسانی مانند حسرت، عشق، رنج و دیوانگی استفاده می‌کند. شاعر از مفاهیمی مانند غربت، تأثیر ناله بر دل آسوده و نبود طبیب در غیاب درد سخن می‌گوید. همچنین، به موضوعاتی مانند عشق مجنون‌وار، صبر و شکیبایی و ارزش واقعی اشیا و افراد اشاره دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مضامین مانند رنج و دیوانگی نیاز به سطحی از بلوغ فکری برای درک صحیح دارند.

شمارهٔ ۳۴۴

از رشک بلبلم دل حسرت نصیب نیست
از صد هزار غنچه یکی خنده زیب نیست

از هر گلی چراغ به رنگی کشد گلاب
پروانه خام مشغله چون عندلیب نیست

بیگانه خویش می شود از مشرب رسا
الفت به هر کجا که نشیند غریب نیست

تأثیر ناله از دل آسوده می برند
درکشوری که درد نباشد طبیب نیست

جایی که رشک بر جگر پاره می برند
گر می گریزم از تپش دل عجیب نیست

مجنون ز عجز رخت به صحرا کشیده است
دیوانه مرد گرد نبرد شکیب نیست

ای گل به نیتی که برازنده تر شوی
هر پا برهنه راست بگو جامه زیب نیست

گفتم اسیر شوخی تاراج می شویم
خندید وگفت مال تو بردن نصیب نیست
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۴۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۴۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.