هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و فلسفی به بیان احساسات و اندیشه‌های شاعر درباره عشق، جنون، بی‌پروایی و بی‌اعتنایی به حساب‌وکتاب دنیا می‌پردازد. شاعر از عشق دیوانه‌وار، بی‌قراری و نبود پاسخ مناسب در زندگی سخن می‌گوید و به مفاهیمی مانند عمر سپری شده، ملامت‌های دیگران و بی‌توجهی به قواعد متعارف اشاره دارد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عاشقانه و فلسفی موجود در شعر برای درک و ارتباط بهتر، نیازمند بلوغ فکری و تجربه عاطفی است که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.

شمارهٔ ۳۷۹

دیده ام یک مژه آرام به خوابی ننوشت
که خیالی به دلم حکم عتابی ننوشت

دفتر عمر سپردیم به بی پروایی
جمع و خرج دو جهان را به حسابی ننوشت

سخن عاشق دیوانه چه گفتن دارد
نیست طفلی که در این مسئله بابی ننوشت

ثبت دل ساخت سروش نفس هر که شنید
نام ما بود که بر پشت کتابی ننوشت

دلم از دیدن مکتوب تو جان کرد نثار
بی تکلف چه خوشاینده جوابی ننوشت

دل بیدرد من اوقات جنون ضایع کرد
نیست بحری که به هر موج حبابی ننوشت

کسی از شرع ملامت نشد آگاه اسیر
که به دیوانه سؤالی و جوابی ننوشت
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۷۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۸۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.