هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که در آن شاعر از عشق، درد فراق، دیوانگی عاشقانه، و رضایت به تقدیر سخن می‌گوید. او از عشق به عنوان آتش یاد می‌کند و از رنج‌های آن با عباراتی مانند «دل پریخانه جراحت باد» و «شد نمکسود پاره‌های جگر» یاد می‌کند. در عین حال، شاعر به تقدیر و قضا و قدر نیز اشاره دارد و از خدمت و عشق به عنوان ارزش‌های والا یاد می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال دشوار باشد. همچنین، برخی از عبارات مانند «دل پریخانه جراحت باد» و «گریه ام داغدار لذت باد» حاوی احساسات پیچیده و درد عشق هستند که ممکن است برای سنین پایین نامفهوم یا سنگین باشد.

شمارهٔ ۴۱۶

اضطرابم رهین طاقت باد
وحشتم صید دام الفت باد

عقل با ما چه می تواند کرد
سر دیوانگی سلامت باد

وعده عمر دوباره می خواهد
وصل بی انتظار قسمت باد

وحشیی رام می توانم کرد
نگهم دام باف الفت باد

خاکساری بهار راحت ماست
خاک دردیده فراغت باد

عشق ورزیدن آتش است آتش
گل این باغ ابر رحمت باد

نمک خوان عشق بیداد است
دل پریخانه جراحت باد

شد نمکسود پاره های جگر
گریه ام داغدار لذت باد

قرب در بند آشنایی نیست
عالمی گو شکار الفت باد

عیب من گشتم چشم بینایی
عمرها صرف خواب غفلت باد

گر ندانیم قدر ناکامی
شکر ما دفتر شکایت باد

عذر تقصیر می توانم خواست
طالعم روشناس خدمت باد

چند درگرد انفعال گداخت
سجده ها را قبول طاعت باد

نمکین جانفشانیی دارم
سرببازم اسیر فرصت باد
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۱۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۱۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.