بیدل چه سراید به خیالی که ندارد
شوخی چه کند با پر و بالی که ندارد

رسواست به خود تهمت بیکاری عاشق
کو در دو جهان فکر محالی که ندارد

سوداگر درد است تهیدستی حسرت
پر محتشمی کرده ز مالی که ندارد

دیوانه ندیدیم چو بیعار اسیرت
خوشحال نشسته است به حالی که ندارد