هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که از جذابیت چشمان معشوق، گریه‌های عاشقانه، یاد شهیدان، و امیدهای بربادرفته سخن می‌گوید. همچنین، از مفاهیمی مانند دعا، خلوت، و درد دل استفاده شده است.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن به بلوغ فکری نیاز دارد. همچنین، برخی اشارات به شهیدان و دردهای اجتماعی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین باشد.

شمارهٔ ۵۰۸

جذب نگهت جام می از تاک برآرد
گیرایی چشمت مژه از خاک برآرد

از گریه ما مستی چشم تو نظر باز
دستی به دعای سحری تاک برآرد

روح شهدا منصب پروانه بگیرند
روزی که شهید تو سر از خاک برآرد

بر دل چه امید آه که جولان اگر این است
گرد از سپه دیده نمناک برآرد

در خلوت خاموشی ما دود چراغی است
آن ناله که دود از دل افلاک برآرد

خلعت ز پرستاری مرهم نستاند
آن دل که سر از پیرهن چاک برآرد

برخاک اسیر تو گل ولاله حرام است
چیزی که برآید نظر پاک برآرد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۰۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۰۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.