هوش مصنوعی:
این متن شاعرانه به توصیف تأثیر باران بهاری (ابر نیسان) بر طبیعت می‌پردازد که جهان را سبز و زنده می‌کند. از تبدیل زمین خشک به سبزه‌زار، سیراب شدن تشنگان، و حتی تأثیر این زیبایی بر روح و روان انسان (مانند غمهای نهان) سخن می‌گوید.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم استعاری و عرفانی است که درک آن به سطح بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کهن فارسی نیاز دارد. همچنین، برخی عبارات (مانند «اسیر عشق» یا «غمهای نهان») ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.
شمارهٔ ۶۷۷
ز فیض ابر شد زانسان جهان سبز
که از عکس زمین شد آسمان سبز
به صحرا گردباد تشنه لب را
رطوبت کرد چون سرو روان سبز
رقم زد خامه ای گر وصف گلشن
چو برگ بید گردیدش زبان سبز
ز فیض لطف عام ابر نیسان
چو موج سبزه شد ریگ روان سبز
اسیر عشق را چون جوهر تیغ
شود در سینه غمهای نهان سبز
که از عکس زمین شد آسمان سبز
به صحرا گردباد تشنه لب را
رطوبت کرد چون سرو روان سبز
رقم زد خامه ای گر وصف گلشن
چو برگ بید گردیدش زبان سبز
ز فیض لطف عام ابر نیسان
چو موج سبزه شد ریگ روان سبز
اسیر عشق را چون جوهر تیغ
شود در سینه غمهای نهان سبز
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۷۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۷۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
