هوش مصنوعی: این شعر از زبان فانوس و شمع سخن می‌گوید و به عشق، تنهایی، و رنج‌های عاشقانه اشاره دارد. فانوس نماد روشنایی و راهنمایی است، اما در اینجا بیشتر به تنهایی و اشتیاق عاشقانه پرداخته شده است. شمع و پروانه نیز به عنوان نمادهای عشق و فداکاری به کار رفته‌اند. شاعر از نادیده گرفته شدن قدر عشق و رنج‌های ناشی از آن سخن می‌گوید.
رده سنی: 15+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که درک آن برای کودکان دشوار است. همچنین، استفاده از نمادها و استعاره‌های پیچیده مانند فانوس، شمع، و پروانه نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد تا بتوان ارتباط معنایی آن را درک کرد.

شمارهٔ ۶۸۴

دارم دل افروخته چون خلوت فانوس
تا شمع خیالت نکشد منت فانوس

سر رشته روشندلی از شمع توان یافت
پیری است که دم می زند از کسوت فانوس

بی پرتو عشق تو در این بزم دلی نیست
تا شیشه خالی شده هم صحبت فانوس

گر شمع نظر کرده شوق تو نباشد
کی دعوی باطل کند از خلوت فانوس

رحمی به سیه روزی پروانه ندارد
با خانه روشن بدم از نسبت فانوس

شمعی که به یاد تو به گلزار فروزند
بخشد چمن از برگ گلش خلعت فانوس

چون قدر سر کوی تو نشناسد اسیرت
پروانه به خون می تپد از دولت فانوس
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۸۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۸۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.