هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از زبان شاعری است که از هجران و عشق سخن می‌گوید. او از درد فراق، اضطراب دل، و اشک‌های بی‌پایان خود می‌نالد و از سودای عشق به معشوق صحبت می‌کند. شاعر با تصاویر زیبا مانند زلف معشوق، شراب جان، و اضطراب دل، احساسات خود را بیان می‌کند و در نهایت به انتخاب دل و تسلیم در برابر عشق اشاره دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاشقانه و عرفانی عمیق است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و احساسی دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند اضطراب، هجران، و سودای عشق ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

شمارهٔ ۷۱۰

بیا ای هجر و وصلت مایه شیب و شباب دل
مهیا کرده ام بهرت شراب جان کباب دل

به نوعی سخت جانم کرده بیدادش که هر ساعت
صدای تیشه می آید به گوش از اضطراب دل

چه خونها خورده از اشکم چه جانها داده از آهم
نمی دانم چه خواهم گفت در محشر جواب دل

شد از زلف تو حیرت سرمه چشم پریشانی
که خواهد کرد آیا بعد از این تعبیر خواب دل

چه گل گل می شکفتی از می حیرت به این شوخی
پریشان مصرعی گر می شنیدی از کتاب دل

مبین مژگان غمازش مبین چشم فسونبازش
همین است انتخاب دل همین است انتخاب دل

شب و روز از خم زلفی گرفتاری گرفتاری
سؤال او سؤال من جواب او جواب دل

اسیر از چشم مستی ترک سودای دو عالم کرد
به این سودا کسی تا کی نگردد بر جناب دل
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۰۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.