یاد چشمی را به افسون رام الفت می کنم
می نشینم گوشه ای تنها فراغت می کنم

ننگ سربازی است امید ترحم داشتن
جان فدای جور یار بی مروت می کنم

خاطر من مفلس و گنج روان عشق نیست
تکیه بر جمعیت گرد کدورت می کنم

محشر صد زخم ناسور است چاک سینه ام
خواب خوش در بستر شور قیامت می کنم

از تغافل صد رهم گر خون بریزی چون اسیر
از دم تیغ تو احیای شهادت می کنم