چشم است و نور دیده خیالت در آینه
حور است و باغ خلد وصالت در آینه

نظاره نقشبند پریخانه گشته است
تا دیده جلوه خط و خالت در آینه

طوطی نگشتی آینه گر آه از این شعور
یک عمر سوده شد پر و بالت در آینه

غافل شدی ز حیرت و رفتی ز یاد خویش
با چشم خود چه بود جدالت در آینه

پیمانه گیر و سیر چمن کن که صبحدم
بر روی خویش واشده فالت در آینه