به استقبال مژگان سیاهی
نگاهم می رود هر دم به راهی

چه می کردیم با چندین خجالت
اگر بودی زبان عذرخواهی

دل است آیینه روز و شب ما
نمی دانیم خورشیدی و ماهی

شود گر خاکساریها صف آرا
غباری بشکند قلب سپاهی

به ذوقی صید فتراک تو گشتم
که شد هر قطره خونم عیدگاهی

فروشم دامن پاک دو عالم
خرم چشم و دل عاشق نگاهی

به محشر چون برآرم سر ز خجلت
ندارم در خور بخشش گناهی

چو عمدا پرسد از نامم بگویی
اسیر از بیزبانی بی گناهی