خویش آیینه دار خود رایی
گریه ها خنده تماشایی

بیقراری ز دل غبار انگیخت
خاک در دیده شکیبایی

جز دل ما که می تواند چید
گل راز بهار رسوایی

ناز پرورده نیاز غمیم
گریه شوخی و ناله رعنایی

بیش از این بی تو زندگی ستم است
می روم گرچه زود می آیی