کسی که در قدح دیگران بهار گداخت
مرا در آتش افسرده خمار گداخت

شدم غبار و نیامد دگر چه چاره کنم
نگشت وعده فراموش و انتظار گداخت

توبه کردم آسمان میخانه ساخت
از شکست شیشه ام پیمانه ساخت

شمع را همدرد بلبل کرد عشق
برگ گل چید و پر پروانه ساخت

می توان از صید وحشی ساقیان
دامگاه گریه مستانه ساخت