بسکه نظاره ز تاب رخ جانان افروخت
می توان شمع در این بزم ز مژگان افروخت

در میان تو و خورشید نگنجد نسبت
شعله تیغ تو از خون شهیدان افروخت

زین خجالت که لبت خون به دل صهبا کرد
پنبه چون گل به سر شیشه مستان افروخت