هوش مصنوعی:
این متن به توصیف زیبایی و تأثیر حرکت و نگاه یک شخص (احتمالاً معشوق) بر طبیعت می‌پردازد. نخل‌ها از خرامیدن او سرافراز می‌شوند، موج‌های حرکتش زمین را مانند تذرو (طاووس) می‌کند، و نرگس‌های باغ از خنده‌هایش شادمان می‌شوند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عاشقانه و ادبی است که ممکن است برای درک کامل نیاز به بلوغ فکری و ادبی داشته باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
شمارهٔ ۱۸۰
هوا را سرافرازی می دهد نخل خرامانت
تذروستان شود روی زمین از موج جولانت
ز حیرت سرگرانی کم نگه اما چه می دانی
که نرگسدان کند باغ نگه را چشم خندانت
تذروستان شود روی زمین از موج جولانت
ز حیرت سرگرانی کم نگه اما چه می دانی
که نرگسدان کند باغ نگه را چشم خندانت
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
