هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر از زیبایی و جذابیت طبیعت و تأثیر آن بر احساسات انسان سخن می‌گوید. او به سرو و گل اشاره می‌کند که به دلیل حضور مخاطب، زیباتر و جذاب‌تر شده‌اند. همچنین، شاعر از تنهایی و رنجش خود می‌گوید و اشاره می‌کند که گاهی مخاطبش با مهربانی، دل او را تسکین می‌دهد.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از واژگان و استعاره‌های شعری نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۳۳۱
سرو بر خویش ببالد که تو رعنا شده ای
گل بنازد که تو گلزار تماشا شده ای
تا ز بیرحمی تنها ندهی داد ستم
گاه بیگانه گهی رام دل ما شده ای
گل بنازد که تو گلزار تماشا شده ای
تا ز بیرحمی تنها ندهی داد ستم
گاه بیگانه گهی رام دل ما شده ای
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۳۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۳۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
