هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر از زیبایی و تأثیر خطی سبز که از چانه (زنخدان) فردی برمی‌آید، سخن می‌گوید. شاعر با استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات زیبا، این خط را به عناصر طبیعی مانند گل، ریحان، سنبل، زمرد و مرجان تشبیه می‌کند و تأثیر عمیق آن را بر دل و جان خود توصیف می‌کند. همچنین، شاعر از تأثیر این خط بر ایمان و اسلام نیز سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق و استعاره‌های پیچیده است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مفاهیم مذهبی و عرفانی موجود در متن نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه برای درک کامل دارند.

غزل شمارهٔ ۲۱۸

خطی سبز از زنخدان می برآورد
مرا از دل نه کز جان می برآورد

خطش خوش خوان از آن آمد که بی کلک
مداد از لعل خندان می برآورد

مداد اینجا چه باشد لوح سیمش
ز نقره خط خوش‌خوان می برآورد

کدامین خط خطا رفت آنچه گفتم
مگر خار از گلستان می برآورد

چنین باغی چه جای خار باشد
که از گلبرگ ریحان می برآورد

چه می‌گویم که ریحان خادم اوست
که سنبل از نمکدان می برآورد

چه جای سنبل تاریک‌روی است
که سبزه زآب حیوان می برآورد

نبات اینجا چه ذوق آرد ولیکن
زمرد را ز مرجان می برآورد

ز سبزه هیچ شیرینی نیاید
نبات از شکرستان می برآورد

چه سنجد در چنین موضع زمرد
که مشک از ماه تابان می برآورد

که داند تا به سرسبزی خط او
چه شیرینی ز دیوان می برآورد

به خون در می‌کشد دامن جهانی
چو او سر از گریبان می برآورد

خدایا داد من بستان ز خطش
که دل از جورش افغان می برآورد

جهانی خلق را مانند عطار
ز اسلام و ز ایمان می برآورد
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۱۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۱۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.