هوش مصنوعی: این شعر به توصیف بنایی باشکوه و عظیم می‌پردازد که به دست خان فلک اجلال حسین ساخته شده است. شاعر با استفاده از تشبیهات و استعاره‌های زیبا، این بنا را با بهشت مقایسه می‌کند و بر عظمت، جلالت و زیبایی آن تأکید دارد. بنا چنان باشکوه توصیف شده که حتی بهشت را تحت‌الشعاع قرار داده و باعث نقصان آن شده است. در نهایت، شاعر با ذکر تاریخچه بنا، آن را به دو ایوان بهشت تشبیه می‌کند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و تشبیهات پیچیده است که درک آن برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار خواهد بود. همچنین، استفاده از اصطلاحات و استعاره‌های ادبی ممکن است برای گروه‌های سنی پایین نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۲۷

خان فلک اجلال حسین آنکه بنا کرد
محکم تر از ارکان بهشت این دو سراچه

آن رتبت بستان جلالت که از او شد
زیبنده چو بستان بهشت این دو سراچه

زایوان فلک قصر جلالش بود ارفع
زآنسان که زایوان بهشت این دو سراچه

دارد ارم خلوتش از حور بهشتی
خادم چو ز غلمان بهشت این دو سراچه

بر وضع ارم زد حرمش طعنه به سامان
چونانکه به سامان بهشت این دو سراچه

نبود عجب ار زآتش غیرت بگدازد
چون شمع شبستان بهشت این دو سراچه

ز آن بیش نبودند سزاوار و گرنه
می بود زسکان بهشت این دو سراچه

از دیده فتد روضه ی رضوانش ببیند
گر دیده ی رضوان بهشت این دو سراچه

گر نیست بهشت از چه شب و روز بود پر
از نعمت الوان بهشت این دو سراچه

القصه بنا چون شد از افزونی رتبت
شد باعث نقصان بهشت این دو سراچه

بنوشت (سحاب) از پی تاریخ بنایش:
«بینی چو دو ایوان بهشت این دو سراچه»
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.