۱۶۶ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۷

شوخی که کند طره پریشان به عبث
از دور زمن برد دل و جان به عبث

اکنون که به نزدیک من آمد دیدم
هم این به عبث دادم و هم آن به عبث
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.