هوش مصنوعی:
شاعر از عشق نافرجام و تلاش‌های بی‌ثمر خود می‌گوید. ابتدا از دوری معشوق و تأثیر آن بر دل و جانش شکایت دارد و سپس با نزدیک شدن معشوق، به بی‌فایده بودن این رابطه پی می‌برد.
رده سنی:
16+
متن حاوی مفاهیم عاطفی عمیق و ناامیدی است که درک آن‌ها برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، این نوع شعرهای کلاسیک معمولاً برای سنین بالاتر جذابیت بیشتری دارند.
شمارهٔ ۱۷
شوخی که کند طره پریشان به عبث
از دور زمن برد دل و جان به عبث
اکنون که به نزدیک من آمد دیدم
هم این به عبث دادم و هم آن به عبث
از دور زمن برد دل و جان به عبث
اکنون که به نزدیک من آمد دیدم
هم این به عبث دادم و هم آن به عبث
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
