وقت گل سوری، خیز ای نگار
بر گل سوری می سوری بیار

بر بط سغدی را گردن بگیر
زخمه زیر و بم او برگمار

زان می نوشین، که چو جانم بدی
گر شدی اندر تن من پایدار

آنکه بود در تن آزادگان
از همه شادی و طرب دستیار

گوهر جودست، که گردد بدو
از گهر مردم جود آشکار

گر نبدی خاصیت او بجود
جای نبودیش کف شهریار

خسرو محمود شهنشاه دهر
تاج ملوک و ملک شهریار

آتش سوزنده بهنگام رزم
مهر فروزنده بهنگام بار

آنکه ازو باغ بهارست ملک
کف زر افشانش ابر بهار