هوش مصنوعی: این متن به توصیف مسیر معنوی و تقوا می‌پردازد. افرادی که در این مسیر قدم می‌گذارند، از دنیا و وسوسه‌های آن دوری می‌کنند و به سوی آخرت و معنویت روی می‌آورند. آن‌ها با ریاضت و توبه، نفس خود را کنترل کرده و به ایمان و تقوا می‌رسند. این افراد از قید و بندهای دنیوی رها شده و به عروج معنوی دست می‌یابند. در نهایت، این متن به اهمیت سخنان عرفانی و تأثیر آن بر جان انسان‌ها اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و معنوی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند ریاضت و کنترل نفس ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده و سنگین باشد.

غزل شمارهٔ ۲۸۷

آنها که پای در ره تقوی نهاده‌اند
گام نخست بر در دنیا نهاده‌اند

آورده‌اند پشت برین آشیان دیو
پس چون فرشته روی به عقبی نهاده‌اند

آزاد گشته‌اند ز کونین بنده‌وار
خود را همی نه ملک و نه مأوی نهاده‌اند

چون کار بخت و صورت تقوی بدیده‌اند
حالی قدم ز صورت و معنی نهاده‌اند

ایمان به توبه و نه ندم تازه کرده‌اند
وین تازه را لباس ز تقوی نهاده‌اند

فرعون نفس را به ریاضت بکشته‌اند
وانگاه دل بر آتش موسی نهاده‌اند

از طوطیان ره چو قدم برگرفته‌اند
طوبی لهم که بر سر طوبی نهاده‌اند

زاد ره و ذخیرهٔ این وادی مهیب
در طشت سر بریده چو یحیی نهاده‌اند

اول به زیر پای سگان خاک گشته‌اند
آخر چو باد سر سوی مولی نهاده‌اند

عطار را که از سخنش زنده گشت جان
معلوم شد که همدم عیسی نهاده‌اند
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۸۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۸۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.