۱۸۹ بار خوانده شده

شمارهٔ ۷۷

تا مهر رخ تو دل برانگیخت
بس چشمه ی خون ز دیدگان ریخت

گویی ز ازل خدای بی چون
با مهر تو خاک ما برانگیخت

عشق رخت ای نگار گلبوی
با این دل تنگ ما برآمیخت

گم گشته دلم ولی جهانی
خاک در تو به دیده می بیخت

آن غمزه ی آهوان شوخت
بس فتنه که در جهان برانگیخت
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.