بوی شکنج زلف تو تا در دماغ ماست
روی چو آفتاب تو چشم و چراغ ماست

بی روی جان فزای تو جنّت چه می کنم
گلخن به روی خوب تو بستان و باغ ماست

زلفش شبی گرفتم و زان لحظه تاکنون
از بوی زلف دوست معنبر دماغ ماست

بی گفت و گوی عشق تو در بوستان دل
دستان خوش سرای تو گویی که زاغ ماست

گفتم که بنده ی تو ز جانم مرا بدار
گفتا که بر جبین تو دیدم که داغ ماست

در راه کعبه ی شب وصل تو خارها
گویی ز روی شوق تو آن باغ و راغ ماست