سرویست قدّ دلبر و آزاد بس خوشست
بر جویبار قامت شمشاد بس خوشست

چون بلبلان به شوق جمال و کمال گل
از عاشقان روی تو فریاد بس خوشست

ای دلبر ستمگر رعنای بی وفا
بر جان ما ز دست تو بیداد بس خوشست

آزاد گشته ام چو سهی سرو در جهان
دانی یقین که بنده آزاد بس خوشست

ما در غم فراق گرفتار و ممتحن
دلبر به رغم خاطر ما شاد بس خوشست

وه وه چه خوش بود به صبوحی میان باغ
واندر کنار حور پری زاد بس خوشست

تو پیر راه عشقی و ما عاشقان مُرید
از پیر در جهان دم ارشاد بس خوشست