آخر ز چه رو در دل تو مهر و وفا نیست
با ما ز چرا ای دل و دین غیر صفا نیست

دردیست در این دل ز غم عشق تو جانا
کاو را بجز از شربت وصل تو دوا نیست

آخر تو بجو در همه آفاق خدا را
آن دل که ز بالای تو در عین بلا نیست

تا کی کشم این درد که جانم به لب آمد
زین بیش جفا بر من بیچاره روا نیست

یارب که کند قصه ی دردم به بر تو
ای نور دو دیده بجز از کار صبا نیست

تا با تو بگوید غم احوال جهان را
کای یار جفا جوی ترا مهر و وفا نیست

سرگشته چراییم دوان در پی بالات
ای سرو چرا میل تو بر جانب ما نیست