هوش مصنوعی: این شعر بیانگر درد و رنج عاشقی است که از هجران معشوق خود رنج می‌برد. شاعر از بی‌توجهی معشوق، شب‌های تاریک هجران، و رنج‌های عشق شکایت می‌کند و دلشکستگی خود را با تصاویری مانند آب چشم، شب دیجور، و زلف جانان توصیف می‌کند. او از معشوق می‌خواهد که به سویش نظر کند و رحمی بر دل شکسته‌اش داشته باشد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه عمیق و احساسات شدید است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان ادبی کلاسیک نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۲۸۴

تو را از حال مسکینان خبر نیست
بر آب چشم ما زانت گذر نیست

به زاری زارم از هجران رویت
چرا او را به سوی ما نظر نیست

شب تاریک هجرانم بفرسود
در آن شب گوییا هرگز قمر نیست

شب دیجور بی پایان چو زلفش
ز صبح روی جانانم اثر نیست

بتی سنگین دلی خوشی جفاجوست
بر این مسکین دلم رحمش مگر نیست

نه صبرم هست از رویش نه آرام
شب و روزم ز عشقش خواب و خور نیست

به تیغ هجرم از خود چند رانی
مکن جانا که ما را این سپر نیست

گرم صد ره برانی، این دل من
بجز بر بوی زلفت راهبر نیست

دلا گرد در او چند گردی
ز کوی عشق جانان ره به در نیست

به هجران رخت جانا جهان را
غذای دل بجز خون جگر نیست
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۸۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۸۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.