از کجا آمد این مبارک باد
که جهانی فدای جانش باد

بوی زلف نگارم آوردست
کرد از این بوی خوش جهانی شاد

جان ما تازه گشت از این نکهت
کرد جان و دلم ز غم آزاد

جان شیرین کنیم از غم او
ای عزیزان و هرچه باداباد

یار مه روی را وفا نبود
یارب این رسم در جهان که نهاد

در زبانش جفا و دل بی مهر
حاصلش چیست عشق بی بنیاد

بنده ی قامتش ز جان گشتم
تا بدیدم قدی چو سرو آزاد