قدی چون سرو بستان راست دارد
مه از رویش رخ اندر کاست دارد

از آن بالا و آن شکل و شمایل
فروغ ایزدی پیداست دارد

دل من آرزوی وصل جانان
نگارینا ز تو درخواست دارد

غریبی بی نوایی از سر درد
تمنّایی ز تو برجاست دارد

نگار شنگ و شوخم همچو زلفش
خراجی بس کج ناراست دارد

ز من گر راست پرسی همچو قدّش
نگارم عهد و قولی راست دارد

خیالت را شبی بفرست پیشم
که تا کار جهانی راست دارد